Author: Tapas Ranjan Sahu

"I always like to express my emotion,anger and happiness on paper."

ମୋର୍ ଗାଁ

ରଝୋ ରଝୋ ପେନ୍ ବର୍’ଷା ମକାରୁର୍ ବୁଆର୍ ଖଦୁଆ ଖୁଚା ମେନ୍ ମେନ୍’ସା ହଲିଆ ଗୀତେଁ ତାର୍ ଘରର୍ ଗୁସିଏନ୍ ପଲ୍’ହା ରୁଉଛେ ଦେଖ୍’ତ ସଲା ବୁଢା…

ଈଶ୍ୱର

ପ୍ରେମକୁ ଆଲିଙ୍ଗି ନେବା ପରେ ଘୃଣା ବୋଲି ଆଉ କ’ଣ ଥାଏ ଯେ ? ଦେହକୁ ଦାହ୍ୟ ପଦାର୍ଥ କରି ଖାଲି ଯାହା ଜାଳିବାକୁ ହେବ ମୁଠାଏ…

ପଦମ୍ ଫୁଲ୍

କେଡେ ଉବାଗର୍‌ ସୁନ୍ଦ୍‌ରୀ ବରନ୍‌ କଅଁଲ୍‌ ମଧୁର୍‌ ଦିହି କେଡେଟେ ଯତନେ କେତେ କାଲ୍‌ ବସି ଗଢ଼ି ଦେଇଥିଲା ବିହି । ନିର୍‌ମଲ୍‌ ମନ୍‌ ନରମ୍‌ ସଭାବ୍‌…

କଇଁ ସୁନ୍ଦୁଁରୀ

କଇଁ, ବୟସ୍ ମାତ୍ର ୧୫ ଟା, ଘର୍ କରି ଯିବାର୍ ବତିରିଆ ହେଲା ନ ପରେ ! ତାର୍ ଗୁରା ଧଗ୍ ଧଗ୍ ଦିହିଁ କେ ବେଟି…

ନୂଆଁଧାନ୍ ଚାଷିର୍ ମାନ୍

 ନୂଆଁଧାନ୍ ଚାଷିର୍ ମାନ୍ବୁଚ୍‘କା ପିଢାଁ ବାନ୍ଧି ଶରାବନ୍ପଲାଲା ତୁଲିଆ ଚିରିନୂଆଁଖେଇର୍ ଡାଖ୍ ସୁନି କରି ଭୂଦୋଅଉଛେ ରଥ୍ ଚଢି  ।।ଭୂଦୋ ରଜା କେ ନୁଆଁଖେଇ ଦେଖିସଜ୍‘ବାଜ୍ କେତେ…

ରାଖି ପୁନି

ରାଖି ପୁନି ରାଖି ପୁନିଜଉଲ୍ ଜୁଆନ୍ ଥିଲେ ଛୁଆ ଯୁଡେ                  ମାର୍ ପେଟ୍ ଭିତିରେଁ ରହନି…

error: Content is protected !!