**ଛାଡ଼୍‌ରିର୍‌ କଥା ପଦେ**

ଘଏତା ସାଂଗେଁ ମୋର୍‌ ଖାପ୍‌ ନି’ଖାଏଲା
ମୋତେ କର୍‌ଲେ ଛାଡ଼୍‌ରି
କେତେ ଦିନ୍‌ ଆଉ ଦଂଭ୍‌ ଧରିଥିତିଁ ଗୋ
ଦେଇଥିତେ ତୁର୍‌ତି ମାରି। ୧

ମୁହୁଁ ବଂଦ୍‌ କରି ଫେର୍‌ ଭି ରହେଲିଁ
ସୁଧ୍‌ରିବା ବଲି ଦିନେ
କଟଂଗ୍‌ ବାଉଁଶ୍‌ ଉପରେଁ ଚିକନ୍‌
ଭିତ୍‌ରେଁ ପୁଲା ବନ୍‌ଏ। ୨

ଘଏତା ଦିଅର୍‌ ଶାଶ୍ ହର୍‌ମିଶା
ଧଏଲେ ଗୁଟେ ଘୁଷା
ମା’ଘରୁ ଟଁକା ଆନ୍‌ ପାଲିକେ ପାଲି
ଖାଏମା ମେନ୍‌ମେନ୍‌ସା।୩

ବୁଆ’ମା ନାଇଁନ ଦଦା ବହୂମାନେ
କହେଲେ “ଦୁର୍‌ଗୁଣୀଏନ୍‌
ଟୁକେଲ୍‌ଟେ ହେଇ ପଟିଉଟି ନି’ରହି
ଟପ୍‌କିଲା କାଏଁଯେ ଇଛେନ୍‌।” ୪

ଝି ବଟେଇ ଘରେଁ ଉଶାସ୍‌ ହେଇଥିଲେ
ଭାଏମାନେ ମୁହୁଁ କଲେ ବଁକା
ନରିହେନ୍‌ ପାଏନ୍‌ତି ବନିଗଲିଁ ମୁଇଁ
ମିଲିଗଲା କାମର୍‌ ଠିକା। ୫

ଘଏତାର୍‌ ଗୁନ୍‌ ଆଉ କେତେ ଗାଏମି
ଥିଲା ରଇ କରମ୍‌କୁଢ଼ିଆ
ତାକର୍‌ ଘରର୍‌ ଲୁକ୍‌କୁଁ ସମକୁଁ ଜନା ଗୋ
ଭେଁଡ଼ିଆ ଥାଇ ଥିଲା ଗଁଡ଼ିଆ। ୬

ଶଶୁର୍‌ ବୁଢ଼ାକେ ନିଂଦା କାଏଁଯେ କର୍‌ମି
ଜାନିଛନ୍‌ ମାଈ ପୁଓର୍‌ କଥା
ଦୁହି ମା’ପୁଓ ମିଶିକରି ଦହଲାସନ୍‌
କରି କେଚ୍‌କେଚା ବିତ୍‌ବିତା। ୭

ଫଟ୍‌ଫଟି ଚଲେଇ ନି’ଜାନେ ଘଏତା
ହେଲେଁ ମାଗ୍‌ଲା ଫଟ୍‌ଫଟି
ଲବାର୍‌ ସାଂଗ୍‌ ସାଂଗେ ବେଲ୍‌ ବୁଡ଼୍‌ଲେଁ କି
ରୋଜ୍‌ ରୁଥେ ମଦ୍‌ଭାଟି। ୮

ଢୁଲିଢ଼ୁଲି କରି ଲେହେଁଟେ ଭାତ୍‌ଖିଆକେ
ମଦୁଆ ସାଂଗର୍‌ ହାତ୍‌ ଧରି
ବାପ୍‌କେ ଶଲା ମା’କେ ଶାଲୀ ଗାଲିଦିଏ
ମୋତେ କହୁଥିଲା ଦାରୀ। ୯

ଶାଶ୍‌ବୁଢ଼ୀ ପୁଓକେ କିଛି ନାଇଁ କହନ୍‌
ଦୋଷ୍‌ ଦିଅନ୍‌ ମୋତେ ଲଦି
ମାଡ଼ର୍‌ ଡର୍‌ହେଁ ମୁଇଁ ନି’କହେଁ କିଛି
ଦିନ୍‌ ଗୁଇଁଯାଏ ରୋଜ୍‌ କାଂଦି। ୧୦

ଦୁଇ ତିନ୍‌ ଥର୍‌ ଟଁକା ଭିଲ୍‌ ଦେଲିଁ
ଖାଏଲେ ମେନ୍‌ମେନ୍‌ସା ଖାନା
ରାଂଧି ବାଢ଼ି ନିଜେ ପର୍‌ଷେଁ କୁଟୁମ୍‌କେ
ଭୁଖେଁ ମାଜେଁ ଖାଲି ଖୁରିଗିନା। ୧୧

ପେଟର୍‌ ଭୋକ୍‌ ସାଂଗେଁ ଜାଂଗଲର୍‌ ଭୋକ୍‌
କେଭେଁ ମୋର୍‌ ନାଇଁ ମେଟେ
ଏନ୍‌ତା ଦହସତେଁ ରହି ନି’ପାରଲିଁ ଗୋ
କେତେ ସହେତିଁ ଏକସ୍‌କଁଟେ। ୧୨

ସବୁ କଥା ଦିନେ କହେଲିଁ ଶଶୁର୍‌କେ
ଶୁନି କାଂଦିପକାଲେ ବୁଢ଼ା
“ଥିର୍‌ ଢ଼ୁକେ ତୋର୍‌ ଦୟାନୁ ମିଲୁଥିଲା ଗୋ
ଏଭେଁ ହେମି ଅରନ୍‌ଛଡ଼ା।୧୩

ବଲ୍‌ ବଏସ୍‌ ଗୁନ୍‌ ପୂରିଛେ ତୋର୍‌ଠାନେ ମା
ଦୁସ୍‌ରା ଠାନେ ବସା ଘର୍‌
ମୋର୍‌ ବୁତେଁ ଆଉ ଖଡ଼ା ନି’ଶିଝେ ଗୋ
କେଭୁଁ ଭାବିଛନ୍‌ ମୋତେ ପର୍‌।” ୧୪

ମା’ଘର୍‌କେ ଆସି କାଏଁ ସୁଖ୍‌ ମିଲୁଛେ
ବହୂମାନେ ନି’ହେବାର୍‌ କଥା
ଭନ୍‌ଜା ଭାନ୍‌ଜୀ ନି’ଚିହ୍ନନ୍‌ ନନାକେ
କରୁଛନ୍‌ ଖାଲି ବିତ୍‌ବିତା। ୧୫

ନରିହେନ୍‌ ନିଜେଁ ବନିଛେଁ ଘରେଁ
କୁନୁଆଁ କହେସନ୍ ନୌକରାନୀ
ସମକର୍‌ ସେବା କର୍‌ଲେଁ ଭି ମୋତେ
ଭାଏଗେଁ ନାଇନ ଚାହାପାନି। ୧୬

ପୂରା ଜୀବନ୍‌ଟା ବାକି ରହିଛେ ଗୋ
କେନ୍‌ତା କଟ୍‌ବା ଦିନ୍‌
ନୁକୋ ଗୁନ୍‌ ମୋର୍‌ ସବୁ ହଜିଗଲା
ଛାଡ଼୍‌ରି ନାଆଁଟା ଆଏ ହୀନ୍‌। ୧୭

ଯୁଆନ୍‌ ପିଲାମାନେ ଆଡ଼୍‌ଆଖିଁ ଦେଖି
କହେସନ୍‌ ମୋତେ ଅଏଁଠା
ରଁଡ଼ା ଛଡ଼୍‌ରା ବୁଢ଼ା କିଏ ଯଦି ନେଲେଁ
ତାର୍‌ ଘରେଁ ଜଲାମି ବଏଠା। ୧୮

ଛାଡ଼୍‌ରି ପରେ ଦୁର୍‌ଗୁଣୀଏନ୍‌ ଥିସନ୍‌
କହେସନ୍‌ ମୁନୁଷ୍‌ ପିଲା
ମୁନୁଷ୍‌ମାନେ କାଣା ସଭେ ବନ୍‌ଏ ଆ’ନ୍‌
ସହି ନି’ପାରନ୍‌ ଗୁଲ୍‌ଗୁଲା। ୧୯

ଦୁଇମୁହୀଁ କପ୍‌ଟା ପନତ୍‌ ପୁଡ଼ିଗଲେଁ
ନି’ପିଂଧନ୍‌ କିହେ ଶୁଭ୍‌ କାମେ
ସତୀ ମାଏଝି ଭି ଥରେ ଛାଡ଼୍‌ରି ହେଲେଁ
ଠାନ୍‌ ନି’ମିଲେ ନୁକୋ ଧାମେ। ୨୦

ଗଅଁଲିଆ କବି ସୁଧୀର୍‌ ପଂଡା।